Gerben en Rianne in Londen

Maandag 24 oktober

Rond 8 uur gaan we weer naar het ontbijt. We eten rustig en besluiten dan dat we nog naar het British Museum gaan. We checken uit en laten de bagage achter bij het hotel. We lopen naar de bushalte en stappen een paar haltes verder uit.

We zien nog even het Senaatsgebouw, wat in de Batmantrilogie fungeerde als rechtbank.

Daarna lopen we door naar de achteringang van het museum. Na een tassencontrole mogen we gratis naar binnen.

In de folder staan enkele hoogtepunten die je moet zien, dus dat doen we dan maar. Ondertussen proberen we nog meer stukken te bekijken, maar dit museum is veel te groot om alles rustig te bestuderen. Het museum mag ook wel wat meer met zijn tijd meegaan, het is een verzameling tentoonstellingen en totaal niet interactief. Op Wikipedia lezen we dat de hoogtepunten toevalligerwijs bijna allemaal worden opgeëist door het land van herkomst. “Ja, maar wij hebben dat ‘gevonden’ en als we het niet hadden meegenomen waren deze vondsten allemaal verloren gegaan”, aldus de Britten.

Na ongeveer 2,5 uur houden we het voor gezien en lopen naar de metro. We hebben nog genoeg tijd, dus we besluiten nog naar Kensington Palace te gaan. We navigeren niet helemaal goed, dus de wandeling naar het paleis is iets langer dan verwacht. We lopen door het park, maken wat foto’s en eten een snack. Daarna nemen we de bus naar Notting Hill. Dit valt een beetje tegen. De boekwinkel uit de beroemde film is er, maar heet The Notting Hill Bookshop. Er is ook een Travel Bookshop, maar dat is niet de winkel uit de film. De beroemde blauwe deur schijnt er ook te zijn, maar dan wel volgeklad met graffiti. We moeten de film nog maar eens kijken om te zien of we het kunnen herkennen.

We hebben nog steeds tijd, dus pakken we de metro naar Abbey Road. Hier lopen we over het beroemde zebrapad, met een hoop andere toeristen die even The Beatles willen imiteren. Deze weg zal maar op je dagelijkse route liggen… Ook een ouder echtpaar loopt richting het zebrapad. De vrouw: “This is it?!” De man: “YES! This is it! This is where they walked!” De vrouw is duidelijk niet onder de indruk.

Ondertussen lezen we dat 10 Downing Street inmiddels een nieuwe bewoner heeft. We zijn benieuwd hoe lang deze het zal volhouden.
We pakken de bus en de metro naar het hotel. We halen onze bagage op en vertrekken richting vliegveld. De metro die we willen nemen heeft verderop een signaalstoring, dus we zijn genoodzaakt een andere metro te nemen. Het is spitsuur en alle Londenaren zijn weer in de metro te vinden, we kunnen onszelf er nog net bij proppen. We arriveren precies twee uur voor vertrek op het vliegveld. We zien dat onze OV-kaarten een tegoed hebben van -2 pond, dus daar hebben we geluk mee.

We gaan door de security. Bij het begin wordt al gevraagd of je vloeistoffen bij je hebt die nog in een plastic zakje moeten. Eenmaal bij de controle blijkt dat veel mensen deze vraag hebben genegeerd en alsnog hun vloeistoffen in een zakje moeten doen. Een mevrouw heeft dat wel gedaan, maar heeft veel te veel vloeistoffen bij zich. Een medewerker vraagt of haar reisgenoot niet wat in zijn tas kan stoppen. Echter is haar vriend al doorgelopen en “he doesn’t give a shit about me”, dus ja, daar sta je dan.

We eten nog wat en wachten dan bij de gate. Alles gaat weer op een heel rustig tempo. Er worden vrijwilligers gezocht die hun trolley gratis willen inchecken, anders past de handbagage niet in de cabine. Als er geen vrijwilligers zijn, gaan we niet boarden, jaja… Enkele mensen laten toch hun trolley inchecken. Met een minuut of 20 vertraging gaan we de lucht in. Eenmaal in de lucht wil Rianne het verslag van deze dag schrijven, maar de vlucht is zo kort, dat ze het niet af krijgt. Dan morgen maar verder. Als we zijn geland zijn we snel bij de auto. Thuis treffen we opa en oma die een leuk weekend met de meiden hebben gehad. Zij gaan weer naar huis en wij rollen ons bed in na deze volle dag.