Gerben en fam Raeven in Dresden

Dresden 30 april – 3 mei 2011

Zaterdag 30 april 2011

In oktober is Wil (Rianne’s vader) 60 geworden en daarom zouden we nog een reisje gaan maken. De keuze is gevallen op Dresden. Wil is hier al eens geweest in de jaren ’70, toen alles nog in puin lag (voor de onwetenden: Dresden is in 1945 door de Britten gebombardeerd, en niet zo’n beetje ook). Na de val van de muur (onwetenden: in 1989) is de wederopbouw pas goed begonnen en sinds een paar jaar is het allemaal wel zo’n beetje af. Reden om dus weer eens een kijkje te gaan nemen.

We staan om 06:40 op en tegen 07:30 zitten we in de auto om Wil en Jacqueline op te halen. We gaan namelijk met één auto naar Dresden. De auto van Wil en Jacqueline begint uit elkaar te vallen, dus we pakken de leasebak van Gerben. Het past allemaal prima en even na half acht zijn we op weg.

Voor de Duitse grens stoppen we nog even om de tank gratis te vullen, in het buitenland zijn de kosten voor ons (of Wil en Jacqueline). Rond tien uur stoppen we weer om wat te drinken en van chauffeur te wisselen. Rianne rijdt door tot een uur of half een. Dan zijn we aangekomen bij de rastplatz van Marienborn. Daar staan nog resten van het ijzeren gordijn (voor de onwetenden: had maar opgelet op school). De douanehokjes staan er nog, ook een paar palen met grote lampen en luidsprekers, wachttorens en een brug zijn er te vinden. Wil vertelt in geuren en kleuren hoe hij hier meermaals met de schoolbus doorheen moest in de jaren ’70. Na de geschiedenisles picknicken we nog. De wind is best koud, dus we treuzelen niet te veel.

Vervolgens rijdt Gerben verder richting Dresden. Als Rianne en Jacqueline achterin de auto in slaap dreigen te vallen, besluit Gerben een beetje over de weg te slingeren. Als dat niet helpt, doet hij stiekem een raampje achterin open. Jacqueline schrikt wakker, denkend dat ze de auto uitgezogen wordt. Hilariteit alom. Rond half vier komen we aan in Dresden. Gerben besluit niet naar TomTom en de medepassagiers te luisteren, dus maken we een kleine omweg.

We komen aan bij Schloss Eckberg en melden ons bij de receptie. We krijgen de sleutels van onze kamers en rijden naar het Kavaliershaus. We installeren ons en lopen dan een stukje verder naar het kasteel. Vanaf daar hebben we een prachtig uitzicht op de Elbe en Dresden. Er wordt een aantal foto’s gemaakt en dan besluiten we richting de stad te gaan. Morgen bij het ontbijt zien we de binnenkant van het kasteel wel.

Bij de receptie halen we een tramkaart en lopen dan naar de halte. We sluiten aan bij een stel andere toeristen. Als de tram eraan komt, blijkt dat we bij de halte voor de tourbus staan. Dan maar wachten op de volgende tram, bij de goede halte. Tien minuten later komt die eraan. We stappen in en bij de Albertplatz stappen we weer uit. We lopen tussen allerlei kraampjes door naar de Augustusbrücke. Gerben scoort ondertussen een broodje worst. We kijken rond in de stad, Wil koopt nog een boekje over Dresden en dan lopen we door naar de Altmarkt. Vanaf daar lopen we naar het uitverkoren restaurant.

In Nederland had Rianne al gezien dat er een restaurant is waar mensen in klederdracht rondlopen: de Sophienkeller. We vinden het restaurant vrij snel en vragen naar een tafel voor vier. We hebben tot half acht de tijd. Het is zes uur, dus dat moet lukken. We bekijken de kaart, Gerben en Wil eten zwijn, Rianne en haar moeder kiezen voor een gepofte aardappel met zalm en heilbot. Als we zitten te wachten komt er inderdaad een vrouw in barokke klederdracht naar de eetzaal. Ze vertelt dat ze de maitraisse van de keurkoning is en daarnaast heeft ze hele verhalen over Dresden, accenten enzovoort. Toch handig, een leraar Duits aan tafel. Ondertussen wordt het eten gebracht. Het smaakt ons goed. We zijn precies op tijd klaar. We kijken nog even rond in het restaurant, waar we nog meer historische figuren zien. Ook zien we een varken aan het spit en allerlei decoraties. Daarna gaan we weer naar buiten.

[jwplayer mediaid=”579″]

We lopen weer over de Augustusbrücke en eten aan de overkant een ijsje. Als het toch echt koud begint te worden, lopen we naar de tram. Eenmaal bij het hotel lopen we nog even naar het kasteel om de verlichting van de stad te bewonderen. Ook het kasteel is prachtig verlicht. Daarna gaan we terug naar het Kavaliershaus. Nog even een verslagje schrijven en ons dan verheugen op het ontbijt morgen in het kasteel.

Tot morgen!

[ngg_gallery=61;
width=800;
height=600]

[ngg_gallery=61;
gpxelevation=show;
gpxspeedchart=show;
gpxcheckpointtable=show;
gpxcheckpointinterval=100;
maptypecontrol=hierarchical;
width=800;
height=600]