Maandag 2 mei 2011
Om 9 uur ’s ochtends staan we weer klaar voor het ontbijt. Het is aanzienlijk rustiger en er is ook minder personeel, want onze vieze borden worden niet meteen weggehaald. We eten ons buikje weer rond en pakken dan onze spullen om naar de Bastei te gaan.
Nadat Gerben op de parkeerplaats rondjes heeft gereden totdat Wil riep dat hij misselijk werd, gaan we op pad. De Bastei is een gebied in ‘de Zwitserse Saksen’. We rijden er in ongeveer een half uur naartoe. Onderweg begint het te hozen van de regen. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen, blijven we nog maar even in de auto zitten tot de ergste regen voorbij is. Wil en Jacqueline gaan eens kijken hoe ver het lopen is. Het blijkt niet ver te zijn, dus gaan we bewapend met paraplu en capuchon op weg.
Er is geprobeerd om er een beetje een toeristisch oord van te maken, maar dat is niet echt gelukt, althans vandaag niet. Volgens Wil hangt er een DDR-sfeer. Het uitzicht van de aparte bergrotsen is prachtig. We zien de Elbe om een heuvel slingeren en om ons heen staan allerlei vreemd gevormde rotsblokken. Hoe het landschap zich zo gevormd heeft weten we niet, dat zullen we aan oom Leo moeten vragen. We lopen van uitkijkpunt naar uitkijkpunt en betalen om ook de resten van een middeleeuwse vesting te zien. Er staan bordjes met uitleg over het leven van de middeleeuwers en ook met de namen van de verschillende rotsblokken. Ze hebben namen als Lam, Kasper en Monnik. Na rondgekeken te hebben lusten we wel wat te drinken. De plaatselijke restaurants brengen Wil te veel terug naar de DDR-tijd, dus lopen we maar naar de auto om in een dorpje verderop iets te drinken.
De bestemming wordt Pirna. We parkeren de auto en lopen naar het historische centrum. Op deze maandagmiddag is het redelijk uitgestorven. Uiteindelijk vinden we een bakker waar we koffie en warme chocolademelk drinken. Wil, Jacqueline en Rianne eten daarbij een stuk kwarktaart, Gerben heeft een stuk taart met maanzaad en kwark. Na het eten lopen we nog even rond in het stadje. Er valt niet heel veel te beleven. Dan lopen we maar terug naar de auto, want de parkeertijd is ook bijna om.
We rijden terug naar het hotel om daar maar weer een rustpauze te nemen. Vooral Jacqueline en Rianne voelen het in hun benen, waarschijnlijk door de afdaling van gisteren. Rond half vier vertrekken we weer naar het centrum van Dresden. Daar bekijken we de Hofkirche. Daarna lopen we naar de Altmarkt Gallerie. Gerben en Rianne eten daar een curryworst, Jacqueline goulashsoep en Wil heeft cappuccino. Vervolgens lopen we naar de Kreuzkerk. Na die bekeken te hebben lopen we naar een grote winkelstraat. Wil kijkt nog even rond in een boekwinkel, daarna vertrekken we naar het Italienisches Dörfchen. In dit Italiaanse restaurant aan de Elbe eten Jacqueline en Rianne lasagne en Wil en Gerben een gegrilde Dorade.
Na het eten lopen we naar de tram om weer naar het hotel te gaan. Daar schrijven we weer een verslagje en gaan dan lekker slapen om weer uitgerust naar huis te kunnen rijden.
Tot morgen!
[ngg_gallery=63;
width=800;
height=600]
[ngg_gallery=63;
width=800;
height=600]
Gerben
leuk verslag.
In 1977 ben ik met collega’s in Dresden geweest voor een studieweek.
In de jaren tachtig ben ik vele jaren met leerlingen op werkweek naar Berlijn geweest. Bij Helmstedt/ Marienborn kwam je dan na uitvoerige controle de DDR binnen.
De opbouw in Dresden is nog niet af. Dat duurt nog wel even.
Sachsen was vroeger een keurvorstendom. De keurvorst van Sachsen was een van de vorsten die de keizer ( de keizer van het heilige Roomse Rijk der Duitse natie, die in Wenen zetelde en werd afgezet -in 1801- door Napoleon) mochten kiezen. de keurvorst van Sachsen was ook een tijd koning van Polen.
Pa
ha Rianne,
wat hebben jullie veel gedaan in die paar dagen!
Het hotel ziet er mooi uit, hebben jullie daar ook gegeten?
Sjiek hoor!
Jammer dat het niet wat mooier weer was, dan heb je nog meer vakantiegevoel!
Tot ziens en succes met je schoolwerk de laatste maand(en)!!!
groetjes ook van Laurens!