Gerben en Rianne in West USA

Vrijdag 24 augustus 2012
Salt Lake City – Amsterdam

Vandaag staan we vroeg op om naar het vliegveld te gaan. Even ontbijten en dan gaan we op weg. Als eerst leveren we de auto in. De autoverhuurder zit zo ongeveer in het vliegveld, dus we kunnen naar de vertrekhal lopen.

Even zoeken naar de incheckbalie, maar dan vinden we toch een computer waarbij we kunnen inchecken. Plaatsen kunnen we niet uitkiezen, die worden bij de gate toegewezen. We geven onze koffers af, gaan door de controle en lopen naar de gate. Op het vliegveld van Salt Lake City is niet veel te doen, maar ze hebben wel gratis WiFi, we komen de tijd dus wel door. We vragen nog even hoe het zit met de plaatstoewijzing. De meneer achter de balie weet nog niet waar we zitten. Hij vraagt of we ouder dan 15 zijn (?!) en mogen dan weer gaan zitten. Even later komen onze namen op het scherm. We zitten in zone 1 , dus we mogen vrij snel het vliegtuig in. We zitten bij de nooduitgang, extra veel beenruimte dus. Bij het controleren van de instapkaarten krijgen we ook meteen de instapkaarten voor onze vlucht van Newark naar Amsterdam, dat is handig.

Tijdens de vlucht worden we bediend door een stel 70-jarige ouwe taarten en kijken we naar een slechte film waarvan we de naam al niet meer weten. 4,5 uur later landen we op Newark. We hebben anderhalf uur overstaptijd. Aangezien we onze instapkaarten al hebben en de gate 20 meter verderop is, zijn we ruim op tijd. Hier helaas geen gratis WiFi, wel uitzicht op Manhattan. We zien het nieuwe WTC en andere gebouwen waar we drie jaar geleden tussendoor gelopen zijn.

We vertrekken op tijd. Dit keer zitten we bijna achteraan. Tijdens de vlucht krijgen we meermaals te eten en te drinken. We proberen onderweg te slapen, want we moeten van onze jetlag af. Uiteraard een kansloze poging. In dit vliegtuig hebben we minder beenruimte, waardoor Gerben z’n been half in het gangpad hangt. “Mind the cart.” BAM! Zo tegen Gerben z’n knie. Niet eens sorry… Maar ja, had Gerben maar moeten luisteren… Er komen weer een hoop slechte films voorbij en zo boven de oceaan is er buiten ook weinig te zien. Na 6,5 uur vliegen landen we netjes op Schiphol.

De ouders van Rianne komen ons halen. In Diemen ontbijten we en bekijken we alvast de foto’s. Aan het begin van de middag is het toch tijd om naar huis te gaan. Er moet gewassen worden… Vooral Rianne krijgt het rond 20:00 uur moeilijk om wakker te blijven. Met een paar Breaking Bad afleveringen lukt het om tot 22:00 uur wakker te blijven. Nu maar hopen dat die jetlag gauw voorbij is…

Het was een prachtige reis. We hebben heel veel gezien en heel veel indrukken opgedaan. West-Amerika is echt anders dan Oost-Amerika. Het oosten is vriendelijker, Europeser, het westen is mooier en echt Amerikaans. Dit was hopelijk geen vaarwel voor Amerika, maar tot ziens.